دکتر حامد حاجی‌حیدری؛
فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ باز هم این جماعت فتنه‌آلود اصلاح‌طلب می‌خواهند از چیزی «عبور کنند»! این بار می‌خواهند از چه چیزی «عبور کنند»؟! رفقای اصلاح‌طلب «آقای روحانی»، یک سال از انتخابات نگذشته، خواسته‌اند و می‌خواهند مطابق سیره سلف و قدری مشمئز کننده خود، از گزینه مورد توصیه خودشان «عبور کنند»؛ منتهی این بار به نام نیروهای مردمی و انقلاب، که البته با واکنش مخالف بموقع و یکپارچه اصول‌گرایان مواجه شدند. آقای حجاریان وانمود کرد که این خواست اصول‌گرایان است، ولی یکپارچه و بدون استثناء، نخبگان مردمی و انقلابی واکنش قاطعی نشان دادند، و حمایت از دولت درگیر نبرد اقتصادی را خواستار شدند. دولتی که امروز با خاموشی برجام، لاجرم به سمت «ظرفیت»های مردمی و انقلابی رجوع کرده است، و امروز بیش از هر موقع دیگری باید در این مسیر صحیح اتکاء به ملت مورد حمایت قرار گیرد.
▬ پیش‌تر، در گفتگو با خبرگزاری دولت، ایرنا، «آقای موسویان» از نزدیک‌ترین چهره‌ها به «آقای روحانی» در ایام مذاکرات اتمی دهه هشتاد، گفته بود: «اگر قرار است در سه سال آینده چنین وضعیتی داشته باشیم، بهتر است که آقای روحانی فداکاری کرده و برای حفظ کشور، انتخابات زودرس برگزار کند؛ این گزینه نامطلوب و بقول طلبه‌ها از باب "اکل میت" است». امروز هم، علی عبدالعلی‌زاده وزیر مسکن و شهرسازی دولت اصلاحات هم با بیان اینکه «دولت روحانی باید استعفا دهد»، اظهار داشت: «وقتی دولت کاری برای مردم نمی‌کند، بهتر است رها کند و برود». او از این هم پیش‌تر رفت و گفت: «وقتی خودشان کنار نمی‌روند، مجلس باید ورود کند». در همین راستا، جلال محمودزاده عضو فراکسیون امید (اصلاح‌طلبان) مجلس چند هفته قبل، از ارائه طرح عدم کفایت رئیس‌جمهور توسط خود و تعدادی دیگر از نمایندگان فراکسیون امید خبر داده بود. این جماعت فتنه‌آلود، هیچ گاه سیاست ایران را توأم با آرامش نخواسته‌اند.
▬ واقع آن است که دشواری و حادمسائل، در ذات امر سیاسی است، و به مجرد وقوع دشواری که «عبور از» دولت و افزودن بغرنجی سیاسی به سایر دشواری‌ها، بی‌گمان مسیر صحیحی نیست. تصمیم‌های دشوار، یکی از وظایف روزمرهٔ سیاستمداران ارشدی در رده رئیس جمهور است. در مواقع حادمسائل اجرایی کشور، سیاستمداران شایسته، تصمیمات سخت را به سرعت اتخاذ کرده و مسیر را پیش می‌برند و اجازه توقف و سوختن فرصت‌ها را نمی‌دهند. ما فکر می‌کنیم که دولت در شرایط فعلی باید با اتکاء به مردم، «اعتماد به نفس ملی» را افزایش دهد، و در این زمینه، بی‌گمان ایجاد مخمصه سیاسی با طرح مباحثی از قبیل عدم کفایت رئیس جمهور، مسیر درستی نیست.
▬ رئیس جمهور و نیروهای سیاسی همراه او، در این موقعیت وظیفه دارند، تا با حفظ آرامش کشور، استمرار مسیرهای درست را تضمین کنند، و در عین حال، با ریتم آرام و منطقی، سیاست‌های احتیاطی را هم پایه بگذارند. برای این منظور، لازم است تا مجموعه ریاست جمهوری و نیروهای مرتبط، تعهد به اهداف ملت را مدام یادآوری نمایند و از پرت شدن حواس‌ها به امور فرعی پرهیز دهند. در این مورد باید کاملاً شفاف بود، و دو پهلو سخن نگفت؛ به‌ویژه گمانم بر این است که معاون اول رئیس جمهور از جهت ارتباط تشکیلاتی با این نواهای فتنه‌آلود که به سمت ناپایدار کردن دولت حرکت می‌کنند، باید وظیفه ارشادی خود را انجام دهد تا تمام نیروهای اصلاح‌طلب به جای سیاسی‌کاری همیشگی که از خاستگاه فکری چپ‌گرایانه‌شان نشأت می‌گیرد، به سمت مثبت حل مسائل ملت جهت پیدا کنند.
▬ وظیفه مجموعه دم و دستگاه سیاسی در شرایط فعلی این است که حس آرامش را در کشور گسترش دهند، تا امکان پیمودن مسیرهای تازه برای پیشرفت کشور هموار شود. کشور، همواره و خصوصاً در این شرایط نیاز به گشودن مسیرهای تازه دارد، و گشودن مسیرهای تازه، خود به خود تا حدودی حس آسیب‌پذیری را منتقل می‌کند؛ در این فضا، سیاستمداران ارشد کشور باید با روشنگری و تولید اطلاعات مناسب، مردم را از هراس بروز موارد ناشناخته در آینده ایمنی ببخشند. عمل به این تکلیف سیاسی، در عین ضرورت دانش و پختگی و اعتقاد به مشورت با همه نیروهای فعال کشور، به «شجاعت» نیز احتیاج دارد. شجاعت سیاستمدار ارشد، به مرور، موجب تشویق آزاد شدن ظرفیت‌های ملت می‌شود که آن نیز به نوبه خود، توان کلی ملی را افزایش داده و از قِبل آن، دولت نیز تقویت می‌شود. ترس، موجب دستپاچگی و قربانی کردن داشته‌ها به پای نداشته‌ها خواهد شد.
مأخذ:صبح‌نو
هو العلیم
