دکتر حامد حاجی‌حیدری؛
فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ زندگی در شبکه‌های اجتماعی، برای اغلب ما که در فرهنگ «مردی و کاری» (:برازنده است که هر فردی تنها به یک کار اشتغال ورزد که آن یک کار را خوب انجام دهد) بزرگ شده‌ایم، دشوار است. در زندگی اجتماعی بر بستر موبایل، از ما انتظار می‌رود که ضمن حفظ تمرکز و پاسخ فوری به طرف‌های مختلف، هنجارهای اجتماعی هر محیط را نیز کم و بیش مراعات کنیم.
▬ قبلاً گمان می‌کردیم که فضای برخط، فضای آزادی است و هر زمان که خواستیم می‌توانیم حضور و عملکردهای خود را متوقف کنیم؛ ولی به سرعت معلوم شد که ترک محفل‌ها می‌توانند به عنوان بزدلی و ضعف تلقی شود، و ما آلوده شده‌ایم و تا آخر باید بمانیم.
▬ تحقیق آرون بن‌زیه در سال ۲۰۰۵ نشان می‌دهد که ارتباطات برخط اضطراب سنگینی به افراد بار می‌کند. برای فعالان شبکه‌های اجتماعی، احساس اعتبار بسیار اهمیت دارد، و به اشتراک‌گذاری مستمر مواضع و مطالب، راهی برای رسیدن به چنین تأییدی از جانب دیگران است. جهان برخط شامل تعداد بی‌شماری از افراد است، با تعداد قابل توجهی از علایق و عقاید، و این که افراد بخواهند خود را به همه این علایق و عقاید مرتبط نشان دهند، دشواری‌ای است که وسوسه کسب اعتبار برخط موجب آن می‌شود. کار فعالان این است که اگر راجع به موضوعی اطلاعی هم ندارند، از طریق «جستجوی گوگل» یا متن شبکه‌های اجتماعی، اطلاعاتی به دست آورند و خود را مطلع نشان دهند.
▀█▄ برای مطالعه بیشتر
Ben-Ze’ev, A. (2005). “Detattachment”: The unique nature of online romantic relationships. In Y. Amichai-Hamburger (Ed.), The social net: Understanding human behavior in cyberspace (pp. 115–138). New York, NY: Oxford University Press.
